Παρακολούθήσα πρόσφατα ένα σεμινάριο για τα επιτεύγματα που έχουν λάβει χώρα εκεί στα μακρινά μέρη της Καλιφόρνιας, και αφορούν τους ηλεκτρονικούς υπολογιστές, δεν θα σας πω ποιας εταιρίας...
Ιδιαιτέρως δε εντύπωση, μου έκαναν οι λειτουργίες που προσφέρονται πια με ιδιαίτερη ευκολία στους χειριστές δικτύων, κοινώς αντμινιστράτορες, που μέχρι σήμερα (οκ, πως λέμε αύριο θα έχουμε ΕΕ, έ, κάπως έτσι) κατανάλωναν τον χρόνο τους σε επιλύσεις προβλημάτων. Κάτι που προερχόταν από την ελλιπή (για τα μέτρα τους) κατανόηση των μηχανημάτων από τους ίδιους τους χειριστές.
Η αλήθεια είναι πως η μηχανές προκαλούν από επαναστάσεις μέχρι πολιτισμούς.
Μα κατά πως δείχνει, είναι και υπαίτιες (!) για πολλά δεινά που κατατρέχουν τους ανθρώπους, τουλάχιστον τα τελευταία ας πούμε εκατό χρόνια. Τι πολέμοι, τι λοιμοί και τι αφανισμοί, εδώ είμαστε ικανοί να ξεκινήσουμε τέτοια σειρά αντιπαραθέσεων, που μπορεί να προκαλέσει ακόμα και τα πάνδεινα, αν για παράδειγμα αποφασιστεί να αλλάξει παγκοσμίως η σειρά των πλήκτρων στα πληκτολόγια των γραφομηχανών. Με αντιστασιακούς να χρησιμοποιούν το παλιό, με τους νεωτεριστές να εξάγουν πολιτικές και χειραγωγήσεις στα πόπολα να δεχτούν την νέα μορφή (που θα είναι και παγκόσμια) και άστα να πάνε. Βλέπω να ξεθάβονται παλιές γραφομηχανές από υπόγεια πλυμμηρισμένα και ξεχασμένα, έτσι, για την αντίθεση βρε αδερφε. Αλλά θα μου πείτε, αν είναι και όλα όμοια θα είναι ανιαρό.
Ένα πολύ απλό παράδειγμα, αν αναλογιστεί κανείς πως εκείνος ο πρώτος πληκτροθέτης, έπραξε όπως έπραξε για να αποφύγει ένα πρόβλημα της τρέχουσας εξέλιξης των μηχανών, το μπλοκάρισμα των στοιχειοστελεχών, και πόσο αυτή η πρακτική επηρέασε την ακολουθία των γεγονότων. Φυσικά και υπάρχουν και άλλες πληκτροθετήσεις από τότε, αλλά η ευρεία αντίληψη δεν έχει κάπως έτσι ρε παιδιά;
Και όλα αυτά γιατί;
Καλά θα ήτανε να είμαστε όλοι βασιλιάδες. Αλλά κανείς δεν θα ήθελε να υπηρετήσει τον άλλον. Επομένως, φαυλίζει λίγο η ιστορία εδώ.
Είδα εχτές το βράδυ το HERO στο Star, και καθώς μου αρέσουν όλα αυτά τα Τίγρης-και-Δράκος καλογυρισμένα "κινέζικα", παρατηρούσα και το σύνολο του φιλμ, εκτός από την ιστορία που ήταν από αυτές του ανατολικού πολιτισμού που σε βάζουν σε σκέψεις.
Έμεινα για λίγο και στο χρώμα. Και στην κίνηση. Και στα πλάνα. Στις λίμνες, αυτές τις ήσυχες εικόνες που δεν υπάρχει η παραμικρή ζάρα στην επιφάνεια. Και τσούπ, έχει φτιάξει το κινεζόπουλο ένα "περίπτερο" καταμεσίς της λίμνης, με όλη την ιστορία της θρησκείας του σκαλισμένη σε ξύλο πέτρα χαρτί, και κάθεται να διαλογιστεί ο άλλος με το τσάι του και το κατάνα του. Εντάξει, σε αυτή την περίπτωση, είχε πεθάνει ας πούμε η Χιονονιφάδα, και έρχεται ο Ανώνυμος να καθαρίσει και τον Άνεμο, και αρχίζει μια από αυτές τις μάχες τις αντιβαρυτικές, με τις κλασσικές αεράτες κινήσεις.
Εγώ αναρωτήθηκα σε εκείνη την στιγμή κάτι βλασφημο μπορώ να πω.
Αν εμείς είχαμε κάνει (οκ-οκ, αντε και ήταν) Θεό τον τύπο που περπάτησε στο νερό, αυτούς που πετάγανε κιόλας, τι θα τους είχαμε, ημίθεους και βάλε;
Και μιας και ο φίλος ο dr John κάτι έλεγε πιο πριν για τον Μάρκο Πόλο, ήθελα να ήξερα ρε σεις, κανένας από την Καντονία δεν σκέφτηκε να πάει ποτέ δυτικά;
Ή κολλάγανε στο Θιβέτ;
Ή μπας και είπα πάλι κανένα απόκρυφο και μυστικό, και δεν έχει δει κανένας ποτέ του τι είναι χτισμένο εκεί στο Θιβέτ;
Ή με έχει πιάσει μια έλλειψη εθελουσία προσφοράς (αρρώστια και αυτη...);
Και τι σχέση έχουν αυτά με την τεχνολογία;
Ρίξτε μια ματία στο λίνκ της επικεφαλίδας...
;)
