...public relations

Δημόσιες σχέσεις δηλαδή.
Ισορροπίες σε σχοινιά άλλωτε τεντωμένα,άλλωτε χαλαρά, άλλωτε μεγάλα, άλλωτε μικρά.
Ο ισσοροπιστής, ή αλλιώς δημοσχεσίτης καλό θα είναι να έχει γνώση της θέσης του, ποιος είναι τι κάνει και όχι καλά ευχαριστώ. Καλά, ευχαριστώ, εσείς;

Φυσικά και έχει διαφορά η σχέση και η επαφή με τον συνομιλητή σου με την ανάγνωση κειμένων.
Και πολύ μεγάλη διαφορά παρουσιάζει επίσης και η συνομιλία, κατόπιν σχηματισμού γνώμης προς το πρόσωπο που αντιπροσωπεύει τα γραφόμενα και προφανώς διαβασμένα εκ των προταίρων, και η συνέχιση της ισορροπίας.

Το μπλοκάκι λοιπόν αυτό, προσφέρει την δημόσια σημείωση γεγονότων που θα ήθελα... κάπου να τα πω.



:)


Γελάω, γιατί αρχίζω και εγώ να καταλαβαίνω ό,τι οι προχειρότητες στη σκέψη, άλλωτε προϋποθέτουν άμμεση εκτόνωση, και άλλωτε πρόσκαιρη παραμέριση, και επανακατάληψη της προηγούμενης θέσης. Και σε καθημερινή βάση, αυτό που συμπληρώνει την εικόνα είναι οίκος. Και κάνω το λάθος μονίμως και συνεχώς, να επιμένω στο παράγωγο οικονομία.

Να σημειώσω εδώ γιατί (!).
Ναι, δεν ντρέπομαι για τα άλλα άμμεσα κατανοητά παράγωγα ενός οίκου. Όχι οίκου ανοχής, κανονικού, σπιτιού, καταφύγιου, shelter, home re paidia, home sweet home.

Οικογένια, οικοσκευή, καινουργή και μεταχειρισμένα, οικόσιτα ζώα, οίκο-νομία, οι νόμοι του εκάστοτε οίκου, και μου έρχονται τώρα και κάτι λόγια της Θάτσερ, δεν υπάρχει κοινωνία, μόνο οικογένειες και δημόσιες σχέσεις (Margaret Thatcher, ET3, χτες το βράδυ), (ήκουσα εδά τον κρητικό μέσα μου, μα δεν κατέχω αν έχει σχέση με τον κριτικό) ε, και είπα να κρατήσω κάποιες σημειώσεις.

Μπορώ ήδη να φανταστώ την αντίδραση των πολλών, γιατί αντιλαμβάνομαι πως κάποια πράγματα μπορεί να ακούγονται περίεργα για αρχή. Φανταστείτε λοιπόν και την δική μου θέση, που δεν έχω βάλει τα πράγματα στη σωστή τους θέση, με αποτελέσματα διάφορα! Ναι κάπου μπέρδεψα τις δημόσιες σχέσεις με διάφορες άλλες σχέσεις, ας πούμε δημοσιονομικές. Το ελληνικό ερωτιματικό (semicolon), και η δεξιά παρένθεση [)], υποδηλώνουν κλείσιμο του ματιού με χαμόγελο [;)].

Δηλαδή, έγινε κάτι και δεν το κατάλαβα;
Αχα, για αρχή δεν έχω κανένα αποδεικτικό, από κανέναν φορέα, ανεξάρτητο ή μη, της διάρκειας συμμετοχής μου σε μια διαδικασία εθελοντικής προσφοράς εργασίας, έστω και αν αυτό αποδυκνείεται, με κάποιο αναγνωριστικό αντικείμενο. Μόνο ενός Macquarium, που μάλιστα, έτσι όπως ήταν γεμάτο νερό χωρίς συγκεκριμένο λόγο, κόντα σε τόσα ηλεκτρονικά, καλά έκανε ο AWMNguy και εκνευρίστηκε.
Πόσοι κατάλαβαν επακριβώς τι θέλω να πω; ελάχιστοι.
Πόσους αφορά; ακόμα πιο λίγους.
Η ορθογραφία; έλα μωρέ, σιγά τα ωα.
Η ορθή προσπάθεια; κάτσε μωρέ, κατούρα και λίγο.
Ο ορθολογισμός; πσστ, φιλαράκι, καλά είσαι, εδώ μιλάμε, δεν γράφουμε και θυμόμαστε ό,τι χαιρόμαστε. Και όλα αυτά, γιατί μετά το ερωτηματικό, χρειάζεται κεφαλαίο; Ακριβώς.
Και ποιος κατάλαβε τι;

Περιγράφωντας λοιπόν μια απλή σκέψη, πέφτεις στην παγίδα να πρέπει να την περιγράψεις ακόμα καλύτερα, και πιο καθαρά, και πιο επιμελημένα, και πιο κατανοητή, και γενικά, καλύτερα.

Το να είμαι αναγκασμένος να βάλω σε ένα ρυθμό τη σκέψη μου, ίσως να σημαίνει απλά αυτό.
Και εδώ επέρχεται και πάλι το θέμα της νομής του οίκου, και εδώ έχουμε τεχνικούς οίκους, οίκους υψηλής ραπτικής, βιομηχανικούς οίκους και αν θέλετε, και οίκους ανοχής, μιας και γίνεται θέμα σε ειδήσεις, μιας και στο κάτω-κάτω της γραφής είναι και το αρχαιότερο επάγγελμα, ελεγμένο από αρχαία κείμενα, αρχαίες αποδείξεις, ή μήπως ήταν αρχαία τιμολόγια; Άσε, ας μην ξανατεθεί δημοσίως σαν θέμα, όπως και το Ελλάδα και Μac στο ΧελΜΟΥΓΚ, που ένα πόστ, τα έκανε όλα πουτάνα.

Αν πάλι θέλει κάποιος την traffic, να πάρει σαν παράδειγμα δημοσίων σχέσεων, ας είναι έτοιμος να τυπώσει και σε ανακυκλωμένο χαρτί, τα οιαδήποτε κουτσομπολιά και φήμες που κυκλοφορούν. Καλή έκδοση!

Για αυτό, ας κλείσω και εγώ εδώ, για να δω το λίνκ που έβαλα στην επικεφαλύδα...

...3

Ή καλύτερα θα ήταν ο τίτλος [Notes about]....Troia?

Άλλωστε έχει περισσότερη σχέση με τον αριθμό, από ό,τι έχει η ταινία με τον Όμηρο από αυτά που μαθαίνω. Γιατί φυσικά δεν μπήκα στον κόπο να δω την ταινία όταν προβαλλόταν στους κινηματογράφους, και αυτό για έναν πολύ απλό λόγο: Δεν μπορώ να καταλάβω ακόμα μετά από τόσο καιρό τι δουλειά είχε η Ζήνα (Xena, δεν έπρεπε να διαβάζεται Ξένα;), με τον Ηρακλή.

Για όσους προσπαθούν ακόμα να καταλάβουν τι σχέση έχει η παραπάνω παράγραφος με τον τίτλο, πιστεύω πως για πρώτη φορά έχω μια "απάντηση".
Την ελληνική γλώσσα, ίσως και το ελληνικό πνεύμα γενικότερα.

Δεν μπορούσα να χωνέψω εύκολα χθες την ύψωση του κυπέλλου Ευρώπης, από μια χώρα σαν και τη δική μας. Παγκόσμιες πρωταθλήτριες, χώρες με παράδοση στο άθλημα, παίκτες παγκοσμίου κλάσης, και ξαφνικά από το πουθενά, 11 παίκτες που μέχρι τώρα έπαιζαν στον γάμο του Κουτρούλη, και γίνονταν ο περίγελος σε κάθε διοργάνωση, μαζί με την χώρα του Ελεφαντοστού και το Κογκό, το Κατάρ και την Ισλαμαμπάντ, ξαφνικά αρχίζουν να ανεβαίνουν, να ανεβαίνουν...

Πάλι ξέφυγα λίγο εκτός θέματος, αλλά είναι αρκετά μεγάλο θέμα, μείζονος ίσως μέχρι εχθές (4 Ιουλίου 2004), και από σήμερα ιστορικής σημασίας.
Το θέμα μου είναι το... τρία (3). Και η ερώτηση που πετάχτηκε στο μυαλό μου ήταν γιατί το ονομάζουν οι αγγλομαθείς θρι, και τι σχέση έχει με την Τροία ίσως και με την Τέσσερα.
...

Φτηνοί αστεϊσμοί, παλαιότερων εποχών, λογοπαίγνια φτηνά και αναλύσεις χαοτικές. Σαν μίτος μπλεγμένος τόσο, που μπορεί να σε αποκαρδιώσει να βρεις την άκρη του, και να θελήσεις να μπεις στον Λαβύρινθο χωρίς να δεχτείς την προσφορά της Αριάδνης. Φυσικά, για να έχουν νοητική υπόσταση ισάξια του τελματωμένου νεοέλληνα τα παραπάνω, καλό μπορεί να κάνει αν προσθέσεις πως θα πρέπει να σε λένε Θησέα, τον πατέρα σου Αιγέα, και να ετοιμάζεσαι για ντου (wer, ich?) στον κακό Μινώταυρο. Και να περιμένεις χάχανο.

χεχεχε, πάλι ανακατέψαμε την ιστορία...

Αρκεί να δεχθείς το μεγαλείο του Έλληνα, και να σεβαστείς το μεγαλείο του κάθε άλλου λαού, και τότε... τότε ισάξιος μπορείςνα σηκώνεις τις κούπες, γεμάτες με κρασί, αντί να κραδαίνεις ξίφη και να ανοίγεις κεφάλια γιατί τα φοβάσαι.

Αλήθεια, τι σημειολογία έχει δωθεί και στον αριθμό 3 εδώ που τα λέμε... Αγία Τριάδα, μονός αριθμός, ακέραιος του π, αποτέλεσμα του αθροίσματος των δύο αριθμών πριν από αυτόν, πρώτος (από τους πρώτους), και πόσα άλλα.

Ωραία όλα αυτά, και εγώ απλώς απόρησα, γιατί άλλοι λαοί λένε ας πούμε tre, tres, drei, trois κτλ, και οι Βρεττανοί έβαλαν εκεί μέσα το Θ.

Χμμ, κοίτα να δεις, έβγαλαν και στις ειδήσεις πριν από λίγο καιρό και τον συλλαβισμό του αυτόχθωνα. Και ένα παιδάκι κόντεψε να λιποθυμίσει (τι κόντεψε δηλαδή, έπεσε χάμου) προσπαθώντας να πει τα γράμματα ένα-ένα.

Ας είναι. Δεν βγάζεις άκρη.

Ή μήπως να συνεχίσω να προσπαθώ, κάπου εδώ θα είναι...

:Ι