....Angelα

Μίλαγα προχτές με την Άντζελα.
Όχι, μη φανταστείτε από το τηλέφωνο, κανονικά σε cafe, απλά μας βγήκε λίγο αργά(?) το σχέδιο, και είχαμε μόνο μισή ώρα να τα πούμε.

Πρώτα κρύα. Εγώ πάλι φόραγα ένα απλό αντιενεμικό, λευκό, δεν το είχα λερώσει(!), το τζιν, τα λυωμένα καστόρινα, και κλασσικά αξύριστος μετά από περιπέτεια με τον καθρέφτη μου.
Αυτή απλή, δεν θυμάμαι κάτι άλλο από αυτό το τεράαστιο ριχτάρι, που σαν κασκόλ ήτανε, σαν παλτό ήτανε, πάντως αέρινο ήτανε, και μάλλον και ψιλοζεστό.
Σοκολάτες. Έτσι, σαν να είσαι μέσα στα χιόνια τώρα, και ας είσαι με το τισερτάκι, μα μπορεί να έχει και 22 βαθμούς τώρα! 19 να σου πω! Μπρρρρρ.....
Ε, υποθέτουμε τώρα, γελάγαμε λέμε.
Αλλά αυτό είναι που με σινεπέρνει μονίμως με την Αγγέλα, έχει και από μια εικόνα να σου πει, ή μπορεί να σου προτείνει και κανα έργο, ποτέ δεν ξέρεις! Και αντί να κάθεται να προσπαθεί να σε πείσει για κάτι, σου κλείνει την υπόθεση προσωρινά (!) χρόνος υπάρχει, τα νέα σου, που πας, από που έρχεσαι, πως τα περνάς στο μεσοδιάστημα, τώρα πως τα περνάς, γελάς καθόλου;

Είδες Βαβέλ?
Μπα, ήμουν Ινφοσύστεμ, Θεσσαλονίκη.
Καλά?
Καλύτερα!

Τώρα λέμε να μαζευτούμε στην Comdex!
Έλα, ήμαστε μεγάλη παρέα!


Τα λέμε.
Και έφυγε.
Σάββατο είπες? Κατά τις 8 είναι καλά?
:)

...Infosystem 2004

Άλλη μια χρονιά στη Θεσσαλονίκη.
Η δεύτερη για τον σύλλογο και για την προσπάθεια που καταβάλει να γνωρίσει στον κόσμο μια εναλλακτική πλατφόρμα που πιθανώς να είναι και καλύτερη από ό,τι ήδη χρησιμοποιεί καθημερινά και να μην το ξέρει. Την πλατφόρμα του Mac, το MacOS X.
Ξεκινήσαμε πριν από δύο χρόνια σαν απλοί επισκέπτες, και το μοναδικό περίπτερο που υπήρχε τότε, ήταν του αντιπρόσωπου στην Βόρεια Ελλάδα, της Elite. Πουθενά αλλού πλην από ένα ή δύο μηχανάκια στημένα δίπλα σε τεράστια εκτυπωτικά, δεν υπήρχαν σε όλη την έκθεση. Ο τρόπος με τον οποίο παρουσιαστηκαν τα μηχανάκια τότε, ο κλασικός, να απευθύνεται μόνο σε επαγγελματίες του χώρου, ο παλός καθημερινός χρήστης δεν είχε αίσθηση στην Ελλάδα των αλλαγών που είχε φέρει το Χ στην πλατφόρμα και στην ίδια την Apple.
Πέρυσι, έγινε κάτι το απίθανο. Σε μια υποτονική έκθεση, που τίποτα καινούριο δεν είχε να δείξει στον κόσμο των υπολογιστών μια τρελή παρέα έκανε την διαφορά. Σε περίπτερα γεμάτα κινητά και βιντεοκάμερες, με κόσμο βιαστικό να χαζεύει βιτρίνες, έμοιαζε περίεργος ο συνοστισμός σε ένα άχαρο περίπτερο με δύο-τρία τραπέζια, και αραδιασμένα τα μηχανήματα που είχαν φέρει κάτι τύποι με μαύρες μπλούζες από το σπίτι τους. Ο κόσμος καθότανε, τον καλούσαν μάλιστα να καθίσει και να παίξει, να χαζέψει κάτι νέο, κάτι όμορφο, κάτι... λειτουργικό! Η επόμενη εβδομάδα για τα μαγαζιά που ασχολούνται με τα Mac στην Θεσσαλονίκη, ήταν αποκάλυψη. Πούλησαν μέσα σε δύο εβδομάδες, ότι δεν είχαν πουλήσει σε έξι μήνες! Οι τύποι με τα μαύρα μπλουζάκια, με τον σύλλογο με το περίεργο όνομα, είχαν καταφέρει με τον ενθουσιασμό τους να δείξουν στον κόσμο αυτό που και αυτοί έβλεπαν, ένα νέο, ένα καλό, ένα χρήσιμο λειτουργικό, σε ένα όμορφο και μαζεμένο μηχάνημα. Αυτό ήταν.

Η κίνηση για την συμμετοχή και στην φετινή έκθεση, ήταν ήδη προαποφασισμένη.
Μεγαλύτερο περίπτερο, περισσότερη βοήθεια από όλους εδώ στην Θεσσαλονίκη, περισσότερος κόσμος, πιο ενημερωμένος, από που αλλού, από ένα site στο internet. Οι νέοι iMac, σε πρώτη παρουσίαση, και 17'' αλλά και ένας εντυπωσιακός 20'' να δεσπόζει στο τραπέζι με τις 'οθόνες χωρίς κουτί'. Κεντρικά τοποθετημένος ένας διπλός G5 με ανοιχτό το πλαϊνό του καπάκι να δείχνει αυτάρεσκα το μοναδικό εσωτερικό του, συνοδευόμενος από μια νέα οθόνη 20'' wide να δείχνουν video και αφαρμογές με μοναδική ταχύτητα. Στην υπόλοιπη μεριά της 'φάτσας' μας, αραδιασμένα όλα τα μεγέθη από τα ΡΒ να μαγνητίζουν τον κόσμο. Στην πίσω μεριά του περιπτέρου, τρία workstations για ήχο, video και γραφικά, να βοηθάνε στις συζητήσεις βάθους, που είχαν τα εξειδικευμένα μέλη μας με τους εξειδικευμένους φίλους που ήρθαν να μας δουν να ρωτήσουν και να μάθουν.
Γίναμε όμως και κακοί. Βάζαμε δυνατά την μουσική, χορεύαμε, φωνάζαμε, γελάγαμε, και γενικά 'ενοχλούσαμε' τον καθωσπρεπισμό που επικρατεί στα υπόλοιπα άδεια περίπτερα. Το άδεια, δεν είναι ούτε κομπασμός, ούτε υπερβολή. Φυσικά και αν όλα τα περίπτερα ήταν σαν το δικό μας θα θυμίζαμε περισσότερο παζάρι και λιγότερο έκθεση. Και δεν αρκεί η δικαιολογία πως εμείς σκεφτόμαστε διαφορετικά για να υποστηρίξει το γεγονός της χαλαρότητάς μας. Μας αρέσει να ερχόμαστε στο επίπεδο του χρήστη, καταφέρνουμε να πλησιάζουμε τον επαγγελματία, απαντάμε σε όποια ερώτηση μας τεθεί. Μα σίγουρα, αυτά δεν αρκούν για να φέρουν την Apple Hellas σε ζωή.
Συνεργασία. Λέξη κλειδί. Καταφέραμε να ξεσκάσουμε, να ξεσπάσουμε, να αντιδράσουμε, να αναδράσουμε (αν μου επιτρέπεται) με όλον αυτόν τον αχταρμά που χαρακτηρίζεται σαν κόσμος των υπολογιστών. Και η δράση στην συνέχεια, μοιάζει να είναι πιο απλή από ό,τι στην αρχή.
Ήδη, μεγαλώσαμε. Ήδη αποδυκνείουμε τις προθέσεις μας, και κρατάμε το προσωπικό στοιχείο έξω από αυτή την προσπάθεια, δίνοντας αξία στην ομάδα. Δοκίμαζουμε, κρίνουμε και εφαρμόζουμε. Πιθανώς αργά, μα σταθερά. Ποιος βιάζεται, το καλό αργεί να γίνει!
Κάτι το οποίο εμένα προσωπικά μου έκανε εντύπωση εδώ, είναι η ανάγκη των 'suits' να νοιώσουν λίγο πιο χαλαρά [ή αν θέλετε, χαλλλλλλλλαρά:)], μα ταυτόχρονα αναγνωρίζουν την θέση τους και τον περιορισμό που προέρχεται από τις εταιρίες. Και βλέπουν έναν Apple όχι μόνο για τα γνωστά χαρακτηριστικά τους, αλλά με ένα υποβόσκον χαμόγελο, δίνουν το thumb up στον S.Jobs για τις αλλαγές που ήδη έχει ξεκινήσει στην βιομηχανία τουλάχιστον των υπολογιστών. Καταπληκτικές εποχές υπολογίζω να έρχονται, λάβετε θέσεις! Αλλά ούτως ή αλλέως, στην έκθεση αυτή μιλάμε για συστήματα επικοινωνίας. Πιθανώς και με ένα ευρύτερο φάσμα από την επικοινωνία μέσω κυμμάτων ή καλωδίων.

Πιθανώς και μέσω ανθρώπων.
Think different.