....Angelα

Μίλαγα προχτές με την Άντζελα.
Όχι, μη φανταστείτε από το τηλέφωνο, κανονικά σε cafe, απλά μας βγήκε λίγο αργά(?) το σχέδιο, και είχαμε μόνο μισή ώρα να τα πούμε.

Πρώτα κρύα. Εγώ πάλι φόραγα ένα απλό αντιενεμικό, λευκό, δεν το είχα λερώσει(!), το τζιν, τα λυωμένα καστόρινα, και κλασσικά αξύριστος μετά από περιπέτεια με τον καθρέφτη μου.
Αυτή απλή, δεν θυμάμαι κάτι άλλο από αυτό το τεράαστιο ριχτάρι, που σαν κασκόλ ήτανε, σαν παλτό ήτανε, πάντως αέρινο ήτανε, και μάλλον και ψιλοζεστό.
Σοκολάτες. Έτσι, σαν να είσαι μέσα στα χιόνια τώρα, και ας είσαι με το τισερτάκι, μα μπορεί να έχει και 22 βαθμούς τώρα! 19 να σου πω! Μπρρρρρ.....
Ε, υποθέτουμε τώρα, γελάγαμε λέμε.
Αλλά αυτό είναι που με σινεπέρνει μονίμως με την Αγγέλα, έχει και από μια εικόνα να σου πει, ή μπορεί να σου προτείνει και κανα έργο, ποτέ δεν ξέρεις! Και αντί να κάθεται να προσπαθεί να σε πείσει για κάτι, σου κλείνει την υπόθεση προσωρινά (!) χρόνος υπάρχει, τα νέα σου, που πας, από που έρχεσαι, πως τα περνάς στο μεσοδιάστημα, τώρα πως τα περνάς, γελάς καθόλου;

Είδες Βαβέλ?
Μπα, ήμουν Ινφοσύστεμ, Θεσσαλονίκη.
Καλά?
Καλύτερα!

Τώρα λέμε να μαζευτούμε στην Comdex!
Έλα, ήμαστε μεγάλη παρέα!


Τα λέμε.
Και έφυγε.
Σάββατο είπες? Κατά τις 8 είναι καλά?
:)