...Delicious Library

Μόλις θυμήθηκα μια ωραία λειτουργία του blogger. Το :Blog This".Delicious LibraryΛοιπόν, και γυρνάω στο σάιτ.
!:)

...Comdex2004

Να 'μαστε λοιπόν στην Comdex.
Σε έναν νέο χώρο με σημάδια από τον Calatrava διάσπαρτα γύρω του, με το κλίμα μεταολυμπιακό, με τους περισσότερους έξω από τα shell τους. Βλέπετε, μετά από την βροχή, βγαίνουν τα σαλιγκάρια, ή αλλεώς οστραγκόν στη γαλλική.

Αυτή η μεταολυμπιακή κατάσταση ενισχύεται βέβαια και από το γεγονός ότι ο χώρος είναι νεότευκτος, δίπλα στην Αττική Οδό, με όλες τις ανέσεις και τις εγκαταστάσεις που απαιτούνται από έναν σύγχρονο εκθεσιακό χώρο. Ρε μπας και "ανεβαίνουμε" ακόμα ώς Έλληνες, είτε με κεκτημένη φόρα, είτε γιατί ξυπνήσαμε; Δεν ξέρω ακόμα, όταν θα έχω νεότερα θα σας πω. Πάντως τα πράγματα φαίνονται ιδιαιτέρως καλά, παρά το κλίμα που ορισμένοι θέλουν να δημιουργηθεί. Και εδώ εννοώ ορισμένες πολοτικές φυλλάδες, που θέλουν να μεταφέρουν προπολεμικό κλίμα, γιατί λέει ονομάσανε τα Σκόπια Μακεδονία. Που το κακό ρε παιδιά, Εδώ μιλάμε για μια ενωμένη Ευρώπη, και η αίσθηση που έχω σήμερα ας πούμε είναι πως θα χρειαστούν πολύ από την βοήθειά μας για αυτό. Δεν βλέπω κάτι να μας απειλεί...

Ακόμα και το περίπτερο της Microsoft ας πούμε, έχει ένα ιδιαίτερα φιλικό πρόσωπο, καθώς παρουσιάζει τους υπολογιστές σαν το κέντρο διασκέδασης μέσα στο σπίτι, από τηλεόραση και ράδιο μέχρι βίντεο και παιχνίδια. Έχετε καμία αντίρρηση, πως αν το παρουσιάσει η Μικρομαλακή δεν θα το δεχθεί ο κόσμος? Έχετε καμία αντίρρηση πως αύριο που θα παρουσιάζουμε τον Τίγρη, δεν θα καταλάβουν πολλοί τι σκοπεύει να φτιάξει η εταιρία την επόμενη δεκαετία? Μήπως έχει κανείς κάποια αντίρρηση στο γεγονός ό,τι πολλοί από τα μέλη του Χελμούγκ, δεν θα ανακατέψουν την αγορά και από μέσα? Μα αν έχετε κάποια αντίρρηση, πείτε τη μου, να την μάθω!

Βλέπετε, κοιτάζοντας γύρω μου στις εκθέσεις (χρήσιμες τελικά!), ανακαλύπτω πως κάποιες εφαρμογές (σε μηχανάκια λέμε τώρα, όχι σε λογισμικό) έχουν γίνει πράξη, και με καλό τρόπο. Ελλατώνονται και οι δικαιολογίες για έλλειψη οργάνωσης από εταιρίες και επαγγελματίες, όποια χρήση και αν κάνουν.
Ο έλεγχος προ των πυλών θα μου πείτε. Ναι, σιγά μην ξυπνήσουν τα μωρά στις φάρμες...

Αρχίζω να σκέφτομαι κιόλας την χρησιμότητα του Ronald McDonald.
Mc είναι και αυτός....

:)

Υ.Γ. Αποτοξίνωση, τώρα. Να πάμε για κάνα rafting κανείς?

....Angelα

Μίλαγα προχτές με την Άντζελα.
Όχι, μη φανταστείτε από το τηλέφωνο, κανονικά σε cafe, απλά μας βγήκε λίγο αργά(?) το σχέδιο, και είχαμε μόνο μισή ώρα να τα πούμε.

Πρώτα κρύα. Εγώ πάλι φόραγα ένα απλό αντιενεμικό, λευκό, δεν το είχα λερώσει(!), το τζιν, τα λυωμένα καστόρινα, και κλασσικά αξύριστος μετά από περιπέτεια με τον καθρέφτη μου.
Αυτή απλή, δεν θυμάμαι κάτι άλλο από αυτό το τεράαστιο ριχτάρι, που σαν κασκόλ ήτανε, σαν παλτό ήτανε, πάντως αέρινο ήτανε, και μάλλον και ψιλοζεστό.
Σοκολάτες. Έτσι, σαν να είσαι μέσα στα χιόνια τώρα, και ας είσαι με το τισερτάκι, μα μπορεί να έχει και 22 βαθμούς τώρα! 19 να σου πω! Μπρρρρρ.....
Ε, υποθέτουμε τώρα, γελάγαμε λέμε.
Αλλά αυτό είναι που με σινεπέρνει μονίμως με την Αγγέλα, έχει και από μια εικόνα να σου πει, ή μπορεί να σου προτείνει και κανα έργο, ποτέ δεν ξέρεις! Και αντί να κάθεται να προσπαθεί να σε πείσει για κάτι, σου κλείνει την υπόθεση προσωρινά (!) χρόνος υπάρχει, τα νέα σου, που πας, από που έρχεσαι, πως τα περνάς στο μεσοδιάστημα, τώρα πως τα περνάς, γελάς καθόλου;

Είδες Βαβέλ?
Μπα, ήμουν Ινφοσύστεμ, Θεσσαλονίκη.
Καλά?
Καλύτερα!

Τώρα λέμε να μαζευτούμε στην Comdex!
Έλα, ήμαστε μεγάλη παρέα!


Τα λέμε.
Και έφυγε.
Σάββατο είπες? Κατά τις 8 είναι καλά?
:)

...Infosystem 2004

Άλλη μια χρονιά στη Θεσσαλονίκη.
Η δεύτερη για τον σύλλογο και για την προσπάθεια που καταβάλει να γνωρίσει στον κόσμο μια εναλλακτική πλατφόρμα που πιθανώς να είναι και καλύτερη από ό,τι ήδη χρησιμοποιεί καθημερινά και να μην το ξέρει. Την πλατφόρμα του Mac, το MacOS X.
Ξεκινήσαμε πριν από δύο χρόνια σαν απλοί επισκέπτες, και το μοναδικό περίπτερο που υπήρχε τότε, ήταν του αντιπρόσωπου στην Βόρεια Ελλάδα, της Elite. Πουθενά αλλού πλην από ένα ή δύο μηχανάκια στημένα δίπλα σε τεράστια εκτυπωτικά, δεν υπήρχαν σε όλη την έκθεση. Ο τρόπος με τον οποίο παρουσιαστηκαν τα μηχανάκια τότε, ο κλασικός, να απευθύνεται μόνο σε επαγγελματίες του χώρου, ο παλός καθημερινός χρήστης δεν είχε αίσθηση στην Ελλάδα των αλλαγών που είχε φέρει το Χ στην πλατφόρμα και στην ίδια την Apple.
Πέρυσι, έγινε κάτι το απίθανο. Σε μια υποτονική έκθεση, που τίποτα καινούριο δεν είχε να δείξει στον κόσμο των υπολογιστών μια τρελή παρέα έκανε την διαφορά. Σε περίπτερα γεμάτα κινητά και βιντεοκάμερες, με κόσμο βιαστικό να χαζεύει βιτρίνες, έμοιαζε περίεργος ο συνοστισμός σε ένα άχαρο περίπτερο με δύο-τρία τραπέζια, και αραδιασμένα τα μηχανήματα που είχαν φέρει κάτι τύποι με μαύρες μπλούζες από το σπίτι τους. Ο κόσμος καθότανε, τον καλούσαν μάλιστα να καθίσει και να παίξει, να χαζέψει κάτι νέο, κάτι όμορφο, κάτι... λειτουργικό! Η επόμενη εβδομάδα για τα μαγαζιά που ασχολούνται με τα Mac στην Θεσσαλονίκη, ήταν αποκάλυψη. Πούλησαν μέσα σε δύο εβδομάδες, ότι δεν είχαν πουλήσει σε έξι μήνες! Οι τύποι με τα μαύρα μπλουζάκια, με τον σύλλογο με το περίεργο όνομα, είχαν καταφέρει με τον ενθουσιασμό τους να δείξουν στον κόσμο αυτό που και αυτοί έβλεπαν, ένα νέο, ένα καλό, ένα χρήσιμο λειτουργικό, σε ένα όμορφο και μαζεμένο μηχάνημα. Αυτό ήταν.

Η κίνηση για την συμμετοχή και στην φετινή έκθεση, ήταν ήδη προαποφασισμένη.
Μεγαλύτερο περίπτερο, περισσότερη βοήθεια από όλους εδώ στην Θεσσαλονίκη, περισσότερος κόσμος, πιο ενημερωμένος, από που αλλού, από ένα site στο internet. Οι νέοι iMac, σε πρώτη παρουσίαση, και 17'' αλλά και ένας εντυπωσιακός 20'' να δεσπόζει στο τραπέζι με τις 'οθόνες χωρίς κουτί'. Κεντρικά τοποθετημένος ένας διπλός G5 με ανοιχτό το πλαϊνό του καπάκι να δείχνει αυτάρεσκα το μοναδικό εσωτερικό του, συνοδευόμενος από μια νέα οθόνη 20'' wide να δείχνουν video και αφαρμογές με μοναδική ταχύτητα. Στην υπόλοιπη μεριά της 'φάτσας' μας, αραδιασμένα όλα τα μεγέθη από τα ΡΒ να μαγνητίζουν τον κόσμο. Στην πίσω μεριά του περιπτέρου, τρία workstations για ήχο, video και γραφικά, να βοηθάνε στις συζητήσεις βάθους, που είχαν τα εξειδικευμένα μέλη μας με τους εξειδικευμένους φίλους που ήρθαν να μας δουν να ρωτήσουν και να μάθουν.
Γίναμε όμως και κακοί. Βάζαμε δυνατά την μουσική, χορεύαμε, φωνάζαμε, γελάγαμε, και γενικά 'ενοχλούσαμε' τον καθωσπρεπισμό που επικρατεί στα υπόλοιπα άδεια περίπτερα. Το άδεια, δεν είναι ούτε κομπασμός, ούτε υπερβολή. Φυσικά και αν όλα τα περίπτερα ήταν σαν το δικό μας θα θυμίζαμε περισσότερο παζάρι και λιγότερο έκθεση. Και δεν αρκεί η δικαιολογία πως εμείς σκεφτόμαστε διαφορετικά για να υποστηρίξει το γεγονός της χαλαρότητάς μας. Μας αρέσει να ερχόμαστε στο επίπεδο του χρήστη, καταφέρνουμε να πλησιάζουμε τον επαγγελματία, απαντάμε σε όποια ερώτηση μας τεθεί. Μα σίγουρα, αυτά δεν αρκούν για να φέρουν την Apple Hellas σε ζωή.
Συνεργασία. Λέξη κλειδί. Καταφέραμε να ξεσκάσουμε, να ξεσπάσουμε, να αντιδράσουμε, να αναδράσουμε (αν μου επιτρέπεται) με όλον αυτόν τον αχταρμά που χαρακτηρίζεται σαν κόσμος των υπολογιστών. Και η δράση στην συνέχεια, μοιάζει να είναι πιο απλή από ό,τι στην αρχή.
Ήδη, μεγαλώσαμε. Ήδη αποδυκνείουμε τις προθέσεις μας, και κρατάμε το προσωπικό στοιχείο έξω από αυτή την προσπάθεια, δίνοντας αξία στην ομάδα. Δοκίμαζουμε, κρίνουμε και εφαρμόζουμε. Πιθανώς αργά, μα σταθερά. Ποιος βιάζεται, το καλό αργεί να γίνει!
Κάτι το οποίο εμένα προσωπικά μου έκανε εντύπωση εδώ, είναι η ανάγκη των 'suits' να νοιώσουν λίγο πιο χαλαρά [ή αν θέλετε, χαλλλλλλλλαρά:)], μα ταυτόχρονα αναγνωρίζουν την θέση τους και τον περιορισμό που προέρχεται από τις εταιρίες. Και βλέπουν έναν Apple όχι μόνο για τα γνωστά χαρακτηριστικά τους, αλλά με ένα υποβόσκον χαμόγελο, δίνουν το thumb up στον S.Jobs για τις αλλαγές που ήδη έχει ξεκινήσει στην βιομηχανία τουλάχιστον των υπολογιστών. Καταπληκτικές εποχές υπολογίζω να έρχονται, λάβετε θέσεις! Αλλά ούτως ή αλλέως, στην έκθεση αυτή μιλάμε για συστήματα επικοινωνίας. Πιθανώς και με ένα ευρύτερο φάσμα από την επικοινωνία μέσω κυμμάτων ή καλωδίων.

Πιθανώς και μέσω ανθρώπων.
Think different.

...games

Είναι αρκετά ενδιαφέρον να είσαι εθελοντής.

Μια διαδικασία που ακολουθώ εδώ και αρκετό καιρό σε ομάδες ατόμων με κοινά ενδιαφέροντα με μένα.
Αυτό ακριβώς (οι ομάδες ατόμων με κοινά ενδιαφέροντα), είναι κάτι που για αρκετό καιρό ήταν για εμένα απλά μια ιδέα. Απλά και μόνο γιατί έψαχνα άτομα που να έχουν κοινά ενδιαφέροντα με...εμένα!!!

Είναι σαν να θέλεις να παίξεις ένα παιχνίδι, ας πούμε ping-pong.
Είναι ένα παιχνίδι που δεν χρειάζεται μεγάλα στάδια και εγκαταστάσεις, αρκεί ένα τραπέζι, ένα μικρό διχτάκι, δύο ρακετούλες και ένα πλαστικό μπαλάκι.
ΔΕΝ μπορείς όμως να το παίξεις μόνος σου.
Χρειάζεται τουλάχιστον άλλος ένας. Διότι άντε και το χτύπησες το μπαλάκι. Πως περιμένεις να σου γυρίσει πίσω;

Αλλά και τα άλλα αθλήματα, τα πιο απλά στις ανάγκες υλικών υποστήριξης, το τρέξιμο ας πούμε.
Άντε και πήγες στον Μαραθώνα, και ξεκινάς μόνος σου να φτάσεις στο Παναθηναϊκό. Μπράβο μεγάλε, αθλήσε και αυτό είναι καλό. Αλλά που θα αντλήσεις κέφι να διατρέξεις όλη αυτή τη διαδρομή, αν τερματίσεις, ποιος θα χαρεί εκτός από εσένα, άσε που αν κάνεις και οχτώ ώρες να τερματίσεις, μπουσουλώντας να πηγαίνεις, με τι περιμένεις να το συγκρίνεις;

Και γενικότερα να το δει κανείς, η άμιλα είναι κάτι το μοναδικό όσον αφορά την παραγωγή ενέργειας, και μάλιστα θετικής, και εδώ μιλάμε για ανθρώπινη ενέργεια, και όχι απλά "ατομική". Και μιας και το πιάσατε το λογοπαίγνιο (ελπίζω), σκεφτείτε και λίγο την ισχύ μιας ατομικής βόμβας.
Κάτι το οποίο παρήγαγε το ανθρώπινο μυαλό, αλλά επίσης το ίδιο μυαλό είχε την περιέργεια να το δοκιμάσει κιόλας.

Είτε καλώς είτε κακώς, οι καταστάσεις ώθησαν σε δραστικές λύσεις τον άνθρωπο στο πέρασμα της καταγεγραμένης ιστορίας του πάνω στον μικρό μας πλανήτη. Οι δράσεις που αναλάμβανε, δεν ήταν πάντοτε οι καλύτερες δυνατές, όμως, πάντοτε, τα αποτελέσματα αυτής του της δράσης ήταν αυτά που δεν τον άφηναν να επαναλάβει τα ίδια λάθη.
Με αυτόν τον τρόπο, είχαμε πολέμους, καταστροφές και εξελίξεις άσχημες, από φοβισμένους ή μη ανθρώπους, που συνήθως έβαζαν τον εγωισμό τους σε περίοπτη θέση στις αξίες και στον τρόπο σκέψεώς τους. Οι περισσότεροι από αυτούς οδήγησαν την ανθρωπότητα σε δύσκολα μονοπάτια, που δεν ήταν όμως πρώτη φορά που τα ακολουθούσε κάποιος. Απλά εκείνη τη στιγμή πίστεψαν ό,τι αυτοί θα καταφέρουν να πάνε μακρύτερα, και πολλοί ήταν εκείνοι που εύκολα τους πίστεψαν, μιας και μίλαγαν και στον δικό τους εγωισμό που ήθελαν και αυτοί με τη σειρά τους να τον αναδείξουν.

Σήμερα όμως, στην Αθήνα το 2004, και μόλις 3 μέρες πριν από την έναρξη των Αγώνων, τη δική μου σκέψη μπορεί να την κατακλύζουν τα προσωπικά μου προβλήματα, αλλά δεν μπορώ να μείνω ασυγκίνητος από το κλίμα που επικρατεί.

Όλοι γνωρίζουμε ή απλά έτυχε να ακούσουμε για τις δυσκολίες που μας περιμένουν αμέσως μετά τους Αγώνες. Όμως, δεν επικρατεί αυτή η κλάψα και το αυτομαστίγωμα από τα ΜΜΕ, δεν επικρατεί αυτή η κατήφεια και τα σκυμμένα κεφάλια, τουλάχιστον εδώ στην Αθήνα. Η πόλη έχει γεμίσει χρώμα, ανθρώπους από όλο τον κόσμο, και οι πάντες ασχολούνται με την Ελλάδα και τον τρόπο που τα κατάφερε να φτάσει μέχρι εδώ, και περιμένουν το καλύτερο από όλους μας. Και ξαφνικά, βλέπουμε και εμείς οι ίδιοι, πως ομαδικά, αντί να τρωγόμαστε και να σκοτωνόμαστε για το πήδημα του ψύλλου, μπορούμε να κάνουμε μεγαλειώδη πράγματα, και δεν εννοώ μόνο ΕΜΑΣ, τους ΕΛΛΗΝΕΣ, αλλά και όλους όσους θέλουν να συμπράτουν με εμάς, τους ΕΥΡΩΠΑΙΟΥΣ ίσως, ακόμα και τους ΑΝΑΤΟΛΙΤΕΣ, γιατί όχι και τους ΑΜΕΡΙΚΑΝΟΥΣ, ή καλύτερα με ΟΛΟΥΣ.
Απλά εμείς έχουμε ένα μικρό κόλλημα με την ιστορία μας, την χώρα μας, και το εθνικό στοιχείο μας, που οι ρίζες όλων αυτών δεν ξέρουμε πόσο βαθειά στους αιώνες χάνονται...

Και απλά αναλογίζομαι, ποια θα μπορούσε να είναι η συνέχεια όλων αυτών.
Σύντομα, ο παράγοντας χρήμα, μιας και συμμετέχουμε όλοι σε ένα ευρύτερο σύστημα που στηρίζεται πάνω σε αυτό, θα αρχίσει να επηρρεάζει την προσωπική εξέλιξη του κάθε ένα μας. Το γράφω αυτό μεταφέρωντας το δικό μου στίγμα, και μοιράζοντας μαζί σας μια σκέψη, που θεωρώ ό,τι καταβάλει αρκετούς από εμάς καθημερινά στον αγώνα που κάνει ο κάθε ένας μας για το καλύτερο.
Αυτό που θέλω να μοιραστώ με εσάς αυτή τη στιγμή, είναι το γεγονός ό,τι ο κάθε ένας από εμάς, καταλαμβάνει τον εργασιακό του χώρο εθελοντικά, και πάντοτε ανοίγονται μπροστά του καινούριες ευκαιρίες που περιμένουν από τον κάθε έναν μας να τις χειριστεί. ΔΕΝ είναι μόνιμα εκεί. Μπορεί να είναι μια απλή κουβέντα, μπορεί να αλλάξει ο κόσμος του καθενός μας όπως τον ξέρει μέσα σε ελάχιστα δευτερόλεπτα.

Στο κάτω-κάτω, και η ίδια η ζωή, ένα αγώνισμα είναι, και μάλιστα, έχει και τελετή έναρξης και τελετή λήξης.

Ας κάνουμε όλοι το καλύτερο που μπορούμε.
:)

...public relations

Δημόσιες σχέσεις δηλαδή.
Ισορροπίες σε σχοινιά άλλωτε τεντωμένα,άλλωτε χαλαρά, άλλωτε μεγάλα, άλλωτε μικρά.
Ο ισσοροπιστής, ή αλλιώς δημοσχεσίτης καλό θα είναι να έχει γνώση της θέσης του, ποιος είναι τι κάνει και όχι καλά ευχαριστώ. Καλά, ευχαριστώ, εσείς;

Φυσικά και έχει διαφορά η σχέση και η επαφή με τον συνομιλητή σου με την ανάγνωση κειμένων.
Και πολύ μεγάλη διαφορά παρουσιάζει επίσης και η συνομιλία, κατόπιν σχηματισμού γνώμης προς το πρόσωπο που αντιπροσωπεύει τα γραφόμενα και προφανώς διαβασμένα εκ των προταίρων, και η συνέχιση της ισορροπίας.

Το μπλοκάκι λοιπόν αυτό, προσφέρει την δημόσια σημείωση γεγονότων που θα ήθελα... κάπου να τα πω.



:)


Γελάω, γιατί αρχίζω και εγώ να καταλαβαίνω ό,τι οι προχειρότητες στη σκέψη, άλλωτε προϋποθέτουν άμμεση εκτόνωση, και άλλωτε πρόσκαιρη παραμέριση, και επανακατάληψη της προηγούμενης θέσης. Και σε καθημερινή βάση, αυτό που συμπληρώνει την εικόνα είναι οίκος. Και κάνω το λάθος μονίμως και συνεχώς, να επιμένω στο παράγωγο οικονομία.

Να σημειώσω εδώ γιατί (!).
Ναι, δεν ντρέπομαι για τα άλλα άμμεσα κατανοητά παράγωγα ενός οίκου. Όχι οίκου ανοχής, κανονικού, σπιτιού, καταφύγιου, shelter, home re paidia, home sweet home.

Οικογένια, οικοσκευή, καινουργή και μεταχειρισμένα, οικόσιτα ζώα, οίκο-νομία, οι νόμοι του εκάστοτε οίκου, και μου έρχονται τώρα και κάτι λόγια της Θάτσερ, δεν υπάρχει κοινωνία, μόνο οικογένειες και δημόσιες σχέσεις (Margaret Thatcher, ET3, χτες το βράδυ), (ήκουσα εδά τον κρητικό μέσα μου, μα δεν κατέχω αν έχει σχέση με τον κριτικό) ε, και είπα να κρατήσω κάποιες σημειώσεις.

Μπορώ ήδη να φανταστώ την αντίδραση των πολλών, γιατί αντιλαμβάνομαι πως κάποια πράγματα μπορεί να ακούγονται περίεργα για αρχή. Φανταστείτε λοιπόν και την δική μου θέση, που δεν έχω βάλει τα πράγματα στη σωστή τους θέση, με αποτελέσματα διάφορα! Ναι κάπου μπέρδεψα τις δημόσιες σχέσεις με διάφορες άλλες σχέσεις, ας πούμε δημοσιονομικές. Το ελληνικό ερωτιματικό (semicolon), και η δεξιά παρένθεση [)], υποδηλώνουν κλείσιμο του ματιού με χαμόγελο [;)].

Δηλαδή, έγινε κάτι και δεν το κατάλαβα;
Αχα, για αρχή δεν έχω κανένα αποδεικτικό, από κανέναν φορέα, ανεξάρτητο ή μη, της διάρκειας συμμετοχής μου σε μια διαδικασία εθελοντικής προσφοράς εργασίας, έστω και αν αυτό αποδυκνείεται, με κάποιο αναγνωριστικό αντικείμενο. Μόνο ενός Macquarium, που μάλιστα, έτσι όπως ήταν γεμάτο νερό χωρίς συγκεκριμένο λόγο, κόντα σε τόσα ηλεκτρονικά, καλά έκανε ο AWMNguy και εκνευρίστηκε.
Πόσοι κατάλαβαν επακριβώς τι θέλω να πω; ελάχιστοι.
Πόσους αφορά; ακόμα πιο λίγους.
Η ορθογραφία; έλα μωρέ, σιγά τα ωα.
Η ορθή προσπάθεια; κάτσε μωρέ, κατούρα και λίγο.
Ο ορθολογισμός; πσστ, φιλαράκι, καλά είσαι, εδώ μιλάμε, δεν γράφουμε και θυμόμαστε ό,τι χαιρόμαστε. Και όλα αυτά, γιατί μετά το ερωτηματικό, χρειάζεται κεφαλαίο; Ακριβώς.
Και ποιος κατάλαβε τι;

Περιγράφωντας λοιπόν μια απλή σκέψη, πέφτεις στην παγίδα να πρέπει να την περιγράψεις ακόμα καλύτερα, και πιο καθαρά, και πιο επιμελημένα, και πιο κατανοητή, και γενικά, καλύτερα.

Το να είμαι αναγκασμένος να βάλω σε ένα ρυθμό τη σκέψη μου, ίσως να σημαίνει απλά αυτό.
Και εδώ επέρχεται και πάλι το θέμα της νομής του οίκου, και εδώ έχουμε τεχνικούς οίκους, οίκους υψηλής ραπτικής, βιομηχανικούς οίκους και αν θέλετε, και οίκους ανοχής, μιας και γίνεται θέμα σε ειδήσεις, μιας και στο κάτω-κάτω της γραφής είναι και το αρχαιότερο επάγγελμα, ελεγμένο από αρχαία κείμενα, αρχαίες αποδείξεις, ή μήπως ήταν αρχαία τιμολόγια; Άσε, ας μην ξανατεθεί δημοσίως σαν θέμα, όπως και το Ελλάδα και Μac στο ΧελΜΟΥΓΚ, που ένα πόστ, τα έκανε όλα πουτάνα.

Αν πάλι θέλει κάποιος την traffic, να πάρει σαν παράδειγμα δημοσίων σχέσεων, ας είναι έτοιμος να τυπώσει και σε ανακυκλωμένο χαρτί, τα οιαδήποτε κουτσομπολιά και φήμες που κυκλοφορούν. Καλή έκδοση!

Για αυτό, ας κλείσω και εγώ εδώ, για να δω το λίνκ που έβαλα στην επικεφαλύδα...

...3

Ή καλύτερα θα ήταν ο τίτλος [Notes about]....Troia?

Άλλωστε έχει περισσότερη σχέση με τον αριθμό, από ό,τι έχει η ταινία με τον Όμηρο από αυτά που μαθαίνω. Γιατί φυσικά δεν μπήκα στον κόπο να δω την ταινία όταν προβαλλόταν στους κινηματογράφους, και αυτό για έναν πολύ απλό λόγο: Δεν μπορώ να καταλάβω ακόμα μετά από τόσο καιρό τι δουλειά είχε η Ζήνα (Xena, δεν έπρεπε να διαβάζεται Ξένα;), με τον Ηρακλή.

Για όσους προσπαθούν ακόμα να καταλάβουν τι σχέση έχει η παραπάνω παράγραφος με τον τίτλο, πιστεύω πως για πρώτη φορά έχω μια "απάντηση".
Την ελληνική γλώσσα, ίσως και το ελληνικό πνεύμα γενικότερα.

Δεν μπορούσα να χωνέψω εύκολα χθες την ύψωση του κυπέλλου Ευρώπης, από μια χώρα σαν και τη δική μας. Παγκόσμιες πρωταθλήτριες, χώρες με παράδοση στο άθλημα, παίκτες παγκοσμίου κλάσης, και ξαφνικά από το πουθενά, 11 παίκτες που μέχρι τώρα έπαιζαν στον γάμο του Κουτρούλη, και γίνονταν ο περίγελος σε κάθε διοργάνωση, μαζί με την χώρα του Ελεφαντοστού και το Κογκό, το Κατάρ και την Ισλαμαμπάντ, ξαφνικά αρχίζουν να ανεβαίνουν, να ανεβαίνουν...

Πάλι ξέφυγα λίγο εκτός θέματος, αλλά είναι αρκετά μεγάλο θέμα, μείζονος ίσως μέχρι εχθές (4 Ιουλίου 2004), και από σήμερα ιστορικής σημασίας.
Το θέμα μου είναι το... τρία (3). Και η ερώτηση που πετάχτηκε στο μυαλό μου ήταν γιατί το ονομάζουν οι αγγλομαθείς θρι, και τι σχέση έχει με την Τροία ίσως και με την Τέσσερα.
...

Φτηνοί αστεϊσμοί, παλαιότερων εποχών, λογοπαίγνια φτηνά και αναλύσεις χαοτικές. Σαν μίτος μπλεγμένος τόσο, που μπορεί να σε αποκαρδιώσει να βρεις την άκρη του, και να θελήσεις να μπεις στον Λαβύρινθο χωρίς να δεχτείς την προσφορά της Αριάδνης. Φυσικά, για να έχουν νοητική υπόσταση ισάξια του τελματωμένου νεοέλληνα τα παραπάνω, καλό μπορεί να κάνει αν προσθέσεις πως θα πρέπει να σε λένε Θησέα, τον πατέρα σου Αιγέα, και να ετοιμάζεσαι για ντου (wer, ich?) στον κακό Μινώταυρο. Και να περιμένεις χάχανο.

χεχεχε, πάλι ανακατέψαμε την ιστορία...

Αρκεί να δεχθείς το μεγαλείο του Έλληνα, και να σεβαστείς το μεγαλείο του κάθε άλλου λαού, και τότε... τότε ισάξιος μπορείςνα σηκώνεις τις κούπες, γεμάτες με κρασί, αντί να κραδαίνεις ξίφη και να ανοίγεις κεφάλια γιατί τα φοβάσαι.

Αλήθεια, τι σημειολογία έχει δωθεί και στον αριθμό 3 εδώ που τα λέμε... Αγία Τριάδα, μονός αριθμός, ακέραιος του π, αποτέλεσμα του αθροίσματος των δύο αριθμών πριν από αυτόν, πρώτος (από τους πρώτους), και πόσα άλλα.

Ωραία όλα αυτά, και εγώ απλώς απόρησα, γιατί άλλοι λαοί λένε ας πούμε tre, tres, drei, trois κτλ, και οι Βρεττανοί έβαλαν εκεί μέσα το Θ.

Χμμ, κοίτα να δεις, έβγαλαν και στις ειδήσεις πριν από λίγο καιρό και τον συλλαβισμό του αυτόχθωνα. Και ένα παιδάκι κόντεψε να λιποθυμίσει (τι κόντεψε δηλαδή, έπεσε χάμου) προσπαθώντας να πει τα γράμματα ένα-ένα.

Ας είναι. Δεν βγάζεις άκρη.

Ή μήπως να συνεχίσω να προσπαθώ, κάπου εδώ θα είναι...

:Ι

...vision

Σημειώσεις για την Όραση.

Συγγραφέας, Jim Morrison.
Οοο... γνωστός..



Θυμάμαι οτι όλοι είχαν θυμηθεί τους Doors πάλι εκείνη την εποχή, αλλά δυστυχώς δεν μπορούσες να έχεις νέο υλικό από αυτούς, είχες πεπερασμένα στοιχεία για το έργο τους, μιας και ήταν έργο του Jim οι Doors. Aλλά και οι άλλοι ρε παιδί μου, τι μουσικοί. Και τι μουσική...

Είχαν όμως καταφέρει να κάνουν πράξη την μουσική που είχαν στο μυαλό τους, ο κάθενας μόνος του, και όλοι μαζί.
Θα μου πείτε γιατί επέλεξα να ψάξω τότε για Τις Πόρτες. Ίσως γιατί αν έψαχνα για τους RollingStones ακόμη θα έψαχνα. Ακόμη και περιοδικό......έχουν!!!!

:)

...log in

Κάνε login σου λέει. Μα δεν έχω κωδικό!

Ωωωωωω .. :(

Πάει δεν μπορώ να μπώ στο σύστημα, τελείωσε. Το μόνο που μου μένει είναι να δω το χέλπ. Αυτό είναι ασφάλεια, αλλά για κάτσε να δοκιμάσω κάτι...Α, μπα, που να το βρώ τώρα, μήπως είναι supercalafrazilisticexpialidocius? Πίιινγκ, ο αδμίν: Τι έχουμε εδώ?
Na xerete, ithela na do ti exei mesa o ypologistis.
Αδμιν>Και δεν καταφέρατε να μπείτε?
Oxi, ξέρετε, να, δεν είδα οτι πρέπει να κάνω κάπου εγγραφή, και..εχμμ, χεχε, ξέρετε...
Αδμιν>Μισό λεπτό να σας βοηθήσω. Έχετε κάπου σημειωμένο τον κωδικό σας?
Οχι ξέρετε είμαι καινούριος με τους υπολογιστές, και μου είπε προσωνύμιο, του είπα, μου λέει κωδικό, δεν ήξερα, του έβαλα ένα στην τύχη, μου λέει καλά, για πληκτρολόγησε τι βλέπεις, πληκτρολόγισα, ε, και μετά κατάλαβα οτι έδωσα λάθος κωδικό, και είπα αντί να κλείσω τον υπολογιστή να ξαναδοκιμάσω, μπας και δω τι έχει μέσα τελικά, και τσουπ, πεταχτήκατε εσείς.
Αδμιν>Προφανώς θα θέλατε να εγγραφείτε για πρώτη φορά. Παρακαλώ πατήστε αυτό το λίνκ, και ακολουθήστε τις οδηγίες.
Α, σας ευχαριστώ πολύ.


Επονομαστικό: Τάλως
Κλειδί : Πάσγουωρντ#@004

<Συλλογικότητα>
[παρακαλούμε, πληκτρολογήστε τι βλέπετε στην οθόνη σας]
: Συλλογικότητα

Logging in...





posted by Gobert at 6/4/2004 03:37:08 μμ

...blogging

Είχα αρκετό καιρο να αχοληθώ με την διαδικασία "σκέφτομαι φωναχτά", όπως θα μπορούσε να αποδοθεί η όλη διαδικασία που ακολουθεί κάποιος για να αποστέλει κείμενα στον Παγκόσμιο Ιστό.

Με περίμενε μια ευχάριστη έκπληξη, όταν ξαναήρθα στο blogger,com! Η ανανέωση είναι καταπληκτική, και η δουλειά που έχει γίνει είναι άξια συγχαρητηρίων. Η ευκολία της ανάρτησης της προσωπικής ιστοσελίδας, το όμορφο και εύκολο περιβάλλον, οι πρόσθετες ευκολίες, και όλα αυτά, συνδιαζόμενα με το ελεύθερο χρήσης, συνιστούν μια πολλή καλή πρόταση επικοινωνίας και ανταλλαγής απόψεων, μοναδική τολμώ να πω.

Και φυσικά, αν κάποιος έχει κάτι να πει, το λέει εύκολα με λιγότερα από δέκα κλίκ του ποντικιού, και λίγα πλήκτρα με γράμματα :).

Happy web logging!